Ο τρόπος ζωής του έγινε πρότυπο για τον σουηδό πολίτη. Η Δημοκρατία για τον Πάλμε ήταν πάνω από όλα θέμα αρχών, και οι πολιτικοί έπρεπε να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Αν και απέκτησε παγκόσμια ακτινοβολία, παρέμεινε πάντα ο απλός «Ούλοφ». Η αλαζονεία ανήκε στους μεγάλους του εχθρούς.
«Τι θα ήταν ένα πολιτικό κόμμα χωρίς την θέληση για αλληλεγγύη και συνεργασία μεταξύ πολιτών και κρατών; Λίγο περισσότερο από ένα επαρχιακό κίνημα χωρίς ιδέες και οράματα, καταδικασμένο να γίνει θύμα του εγωιστικού και του σοβινισμού. Θα ακουγόταν ψεύτικο αν εργαζόμαστε για ισότητα στην δική μας χώρα και αγνοούσαμε τα εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο που πεινάνε. Θα πρέπει να υπάρχει μια δυνατή σύνδεση μεταξύ σε αυτό που επιδιώκουμε στη χώρα μας και σε αυτό που πρεσβεύουμε διεθνώς.»
